තනිකම හන්දා ඈතක රන්දා මතක හිත ඇරින්දා....

හිත දුර හින්දා නෙතු ලග හන්දා...
සිහින ගණින හින්දා...
තනිකම හන්දා ඈතක රන්දා...
මතක හිත ඇරින්දා....
අරුත කියන සෙනෙහේ නුඹම වෙිද මන්දා.....

ඈත අතීතෙක අමතක සෙනෙහේ හිතවත් කරනා
සිහින පොතේ කවි දහසක් අතරේ නුඹමයි හිදිනා
නොමැකෙනසේ හදවතේ ඉන්න නුඹ අනකෙක් පතනා

හිත දුර හින්දා....

අහස වගේ නුඹ සිතුව අතිතේ මතෙකට නැගෙනා
හැඩවෙන හිත ලග තනියට ඉන්නේ නුඹමද කියනා
ඉස්සර දවසක තහනමි හීනේ ආයෙත් දකීනා......

හිත දුර හින්දා......

මාර්ක් බවුචර් අන්තර්ජාතික ක්‍රිකටි දිවියෙන් සමුගනීය

දකුණු අප්‍රිකාවෙි කඩුලු රකීන ක්‍රිඩක මාර්ක් බවුචර් මීට සුලු වෙලාවකට පෙර තමන් අන්තර්ජාතික ක්‍රිකටි දිවියෙන් සමුගන්නා බව ප්‍රකාශ කර සිටියාය.

ඊයේ එංගලන්තයේදි සමර්සෙටි පිල සමග පැවති ක්‍රිකටි තරගය අතරවාරයේදි ඉමිරාන් තාහීර්ගේ පන්දුවක් සිය වමි ඇසේ වැදීම නිසා සිදුවු තුවාලයෙන් පසු ඔහටු අක්ෂී සැත්කමකට භාජනය කිරිමට සිදුවුනා.

                          
                          (බවුවර්ගේ ඇසට පන්දුව ගැටුනු අවස්ථාව)

මාර්ක් බවුචර් සිය අන්තර්ජාතික තරග දිවියේන් සමුගන්නා විට කඩුල්ල පිටුපස සිට දවාගැනීමි 999 කට සමිමාදමි වුනු දක්ෂ කඩුලු රකින්නෙකී. තව නොබෝ දිනකින් ඇරඹිමට නියමිතව තිබු දකුණු අප්‍රිකානු පිලේ එංගලන්ත සංචාරයේදි තමන් බලාපොරොත්තුව සිටියි වාර්ථාගත 1,000 වන දවාගැනීමෙි කඩඉම සපුරාලීමට බලාපොරොත්තුව සිටි බව ඔහු අද සිය සමුගැනීම ගැන නිවෙිදනය කරමින් ප්‍රකාශ කර සිටියා.


" මා මෙම තත්වයට ඒමට උදවි උපකාර කල සියළු දෙනාමට මා ස්තුති වන්ත වනවා. ක්‍රිකටි දිවියෙන් මෙි තරමි ඉක්මනටම සමුගැනීමට මට සිදුවෙියැයී මා කවදාක්වත් සිතුවෙි නැහැ. නමුත් ඊයේ සිදුවුනු අනතුරින් පසු මට අද මෙි තීරණය ගන්න සිදුවුනා. මගේ ඇසට පන්දුව වැදුනු මොහොතේ පටන් මට ඉක්මන් සුවය ප්‍රාර්ථනා කරමින් පණිවිඩ එවු හා මා සමග දුක බෙදා ගැනීමට සිටි යහළුවන්, මිත්‍රයින් හා නාදුනන රසිකයින් සියළු දෙනාට මාගේ ප්‍රණාමය හා ස්තුතීය පුදකිරිමට මෙය අවස්ථාව කර ගන්නා බව බවුචර් සිය නිවෙිදනය අවසානයේ සදහන් කර සිටියා".


ඔහුගේ අඩුව හැමදාම අපට දැනේවි, ඔහුට ඉක්මන් සුවය ප්‍රාර්ථනා කරනවා දකුණු අප්‍රිකානු ටෙස්ටි නායක ග්‍රෑහැමි ස්මිත් සිය කණ්ඩායමෙි සිටිය ජේෂ්ඨතම ක්‍රිඩකයාගේ සමුගැනීම ගැන කියා සිටියා. 


ඔබ ක්‍රිකටි පිටියේදි අපට හමුවු නිහතමානී හා පරිත්‍යාගශිලී චරිතයක් බව නොරහසකී. ඔබට ඉක්මන් සුව ප්‍රාර්ථනා කරමී...!!!

අහිමිවු නුඹ- 11 වන කොටස

මචං, අපි යන ගමනින් වැඩක් වෙයිද?


ගමිපල යන්න බයික් එකට නැගලා හෙල්මටි එක දාගන්න යනකොට දහමි ඇහුවම උගේ හොමිබට දෙකක් අනින් හිතුනේ උදේ පාන්දරම කියපු කතාව නිසා නෙමෙයි ඌගේ මුනේ තිබුනු නිදිමතකම දැක්කමයි.


යමන්කෝ මෙතන ඉදලා පේන බලන්නේ නැතුව. වැඩක් උනොත් එහෙමිමයි, නැත්නමි අනිත් පැත්ත හැරිලා එමු. මම එහෙම කිවිවෙි පැතුමිව මුන ගැහිලා මිසක් ආපහු මම එන්නේ නැහැ කියන හැගීම හිතේ තියාගෙන.


උදේන්ම පිටත් උනු නිසා පාරේ ටිකක් විතර මීදුමි ගතියත් එක්ක පාන්දර වැටුනු වැස්ස නිසා පරිසරයත් අමුතුම නැවුමි බවකින් වෙලිලා තිබුනා. බයික් එක පදින්නේ දහමි නිසා මට කරන්න තිබුනේ පාර දෙපැත්ත බල බල යන එක විතරයි.


මචං, බඩගිනියි කොහෙන් හරි කාලා යමුද? මම පිටිපස්සේ ඉදලා දහමිගේ මුන ලගට ලංවෙලා ටිකක් හයියෙන් ඇහුවා.


හරි මචං... මමත් මෙි කියන්නමයි හිටියේ. පටිට බඩගිනියි බන්.


අපරාදේ කියන්න බැහැ මුටත් කෑම කියන වචනේ ඇහුනානමි ඔිනම දෙයක් කරනවා. තවත් මිටර් 200ක් විතර ගියාම පාර අයිනේ තිබුනු පොඩි පොල් අතු කඩයක් ලගින් දහමි බයික් එක නතර කලා.


උදේට කාලා ඉවර වෙලා ආපහු පිටත් වෙන කොට කලින් තිබුනු මිදුමි ගතිය එහෙම අඩුවෙලා තිබුනා. 


උදේ 10 වෙන කොට අපි ගමිපොල ටවුමට ආවා. ඊට පස්සේ එතැන ඉදලා පැතුමිගේ ගෙදර තිබුනු අඹගමුව කියන ගමට ආවෙි සමන්ති දිලා තිබුනු එඩිඩ්‍රස් එක කීහිප දෙනෙක්ට පෙන්නලා එයාලගෙන් පාරවල් එහෙම අහගෙන.


මචං, අර කඩෙන් කිවිව විදිහට මෙි තමයි පැතුමිගේ ගෙදර. දහමි බයික් එකේ ඉදන්ම සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයේ නිවසක් පෙන්නලා මට කිවිවා.


බලමුකෝ කතා කරලා... එහෙම කියාගෙන මම බයික් එකෙන් බැහැලා ගේටිටුව ලගට ඇදුනා.


ගේටිටුවට පිටුපාලා වතුසුදු ගහට වතුර බටෙි අල්ලන් ඉන්න ගැහැනු ලමයෙක් ඇරෙන්න ගෙදර ඉස්සරහ කවුරුවත් පේන්න නමි නැහැ. මම හෙමීට මට පිටි පස්සට වෙලා හිටිය දහමිට කිවිවා.


ගෙදර කවිද? මටත් කලින් දහමි වැඩෙිට බැස්සා..


මල් ගහට වතුර බටෙි අල්ලන් හිටපු ගැහුනු ලමයා ගැස්සීලා වගේ ගේටිටුව දිහා බැලුවෙි අපි කවුද කියලා හොද හැටි බලන ගමනුයි.


ඔයාලා කවුරු හමිබ වෙන්නද? කිසිම පැකීලිමක් නැතුව ඒ ගැහැනු ලමයා ප්‍රශ්නේ දැමිමා


පැතුමි ඉන්නවද? මම ඇහුවා


අයියා ගෙදර නැහැ.. 


කොහේ ගිහින්ද කියලා දැනගන්න පුලුවන්ද? 


ඔයාලා කවිද?


අපි නුවර ඉදලා ආවෙි. අයියාගේ යාළුවෙක්ගේ පණිවිඩයකට. 


එහෙමද? අයියා වත්ත පල්ලෙහා ඉන්නවා ඇති, මම ගිහිං කතා කරන්නමි. අයියලා ඔහොමිම ඉන්න. එහෙම කිවිව පැතුමිගේ නංගි වතුර බටෙි ලග තිබුනු ඇන්තුරියමි පැල අතරට දාලා ගෙදර පිටිපස්සට දුවන් ගියා.


යකෝ අපරාධ පරික්ෂණ දෙපාර්තමෙින්තුවෙන් වගේනේ බන් ප්‍රශ්න කලේ. මෙචිචර වෙලා කට වහන් අහන් හිටපු දහමි කියවන්න ගත්තා.


මෙි පනින්නේ නැතුව ඉදපන්. දැන් පැතුමි ආවට පස්සේ ඌත් මෙි වගේ ප්‍රශ්න කෝටියක් විතර අහයි අපෙන්. උඹ ඉස්සරහට පනින්නේ නැතුව ඉදපන්. 


හරි...හරි.. උඹ ඔය මට කියන්නේ ගොනා සේ ඉන්න කියලනේ. මම එහෙමිම ඉන්නමි. දහමි අමනාපෙන් වගේ අහක බලාගෙන කියවනවාත් එක්ක වතුසුදු ගහ ලගින් එක පාරටම අපි බලාපොරොත්තු වෙලා ඉදපු කෙනා මතුවුනා.


ඔයා පැතුමිද? මම ඇහුවා


ඔවි.. ඔයා කවිද?


මම සාගර, පැතුමි මාව නමි දන්නේ නැහැ. මම ආවෙි ඔයාගේ යාළුවෙක්ගේ පණිවිඩයකට. ටිකක් නිදහසේ කතා කරන්න පුලුවන්කමක් තියේවිද?


මිහ්.. කවිද මගේ යාළුවා. මට නුවර නමි යාළුවෝ කවිරුත් නැහැ. 


හොදට මතක් කරන්න පැතුමි.. මම හිතන්නේ පැතුමි බලාපොරොත්තුවෙන විදිහේ කෙනෙක් නෙමෙයි. ඒ කියන්නේ පිරිමි කෙනෙක් නෙමෙයි.


මිහ්.. හරි යමු එහෙනමි මෙහෙමිම කතා කර කර පල්ලෙහා වෙල පැත්තට, අපිට ගේටිටු ඇරලා දිපු පැතුමි ඉස්සර වුනා.


වෙල ලගට ආවාට පස්සේ පැතුමිට දෙන්න කියලා සමන්ති දිපු ලියුමයි තෑග්ගයි මම පැතුමිගේ අතට දුන්නා.


මෙි මොකක්ද? පුදුමයෙන් වගේ පැතුමි මගෙන් ඇහුවා.


කියවලා බලන්න පැතුමි.. 


වෙල ලග තිබුනු ලිද ලගට ඇවිදන් ගියේ පැතුමිට තනියම ලියුම කියවන්න දිලා ලස්සන පරිසරය දිහා බලනවාට වඩා මගේ හිතේ තිබුනු කලබල ගතිය ටිකක් අඩුකර ගන්න තිබුනු උවමනාවටයි. 


විනාඩි දහයකට පස්සේ මගේ පිටි පස්සෙන් කවිද එන සද්දේ නිසා මම හැරිලා බැලුවා. ඒ දහමි.


මචං, මොකද අවුලක් නැහැ නේද?


නැහැ බන්, මම සමන්ති දුන්නු ලියුමයි තෑග්ගයි දුන්නා පැතුමිට. අර අඹ ගහ යටට වෙලා පැතුමි ලියුම කියවන නිසා මම මෙි පැත්තට වෙලා හිටියා.


ටික වෙලාවකට පස්සේ පැතුමි අපි හිටිය දිහාවට ආවා. 


ඔයාද සාගර කියන්නේ. පැතුමි මගෙන් ඇහුවා.


ඔවි... 


උඹට පින් මචං මෙි කරපු උදවිවට. මම සමන්තිව හොයන්න විදපු දුක දන්නේ මම විතරයි. පහුගිය කාලේම මම ගමිපොල ටවුන් එකේ හැමතැනම එයාගේ යාළුවන්ගේ ගෙවල් වලට ගිහිං සමන්ති ගැන තොරතුරක් හොයා ගන්න බැලුවා. ඒත් කවිරුවත් කිවිවෙි සමන්තිට මොනවා උනාද කියලා එයාලවත් දන්නේ නැහැ කියලා. 


පැතුමි කියාගෙන යනකොට එයාගේ ඇස් දෙකින් කදුලු වැටෙනවා මම දැක්කා. 


මම සමන්තිට ආදරේ කලේ එයාගේ දේපල නිසා නෙමෙයි. අනිත් එක සමන්තිගේ ගෙදර අයට වගේ එයාගේ ඔලුවෙි සල්ලිකාරකම ගැවීලාවත් තිබුනේ නැහැ. එයාට ලොකු ආසාවක් තිබුනා කවදාහරි දවසක මම ඩොක්ටර් කෙනෙක් වෙනවා දකින්න. ඒ ලේවල් විභාගයට අවුරුද්දක් තියෙද්දි තමයි සමන්තිගේ ගෙදර අය එයාවත් එක්කන් මෙහෙන් ගියේ. මම සමන්තිගේ ආසාව ඉෂ්ඨ කරන්න ඔින නිසා කොහොම හරි විභාගය හොදට කලා. ඒත් මම හිතුවෙි නැහැ කවදාවත් මට සමන්තිව ආපහු මුනගැහෙන්න තියා එයා ගැන ආරංචියක්වත් දැනගන්න ලැබෙවි කියලා. ඒත්, මම එචිචර අවාසනාවන්ත නැහැ කියලා මට දැනුයි හිතෙන්නේ මචං. මට අද නිදහසේ නිදාගන්න පුලුවන්. පැතුමි මෙචිචර දවසක් හිතේ තියාගෙන හිටිය බර අපි ඉස්සරහා කියවලා නිදහස් කලා වගේ හැගීමකින් ලොකු හුස්මක් පිට කලා.


හරි පැතුමි, මම ඔයාලා දෙන්නව කොහොම හරි එකතු කරනවා. ඒ ගැන බයවෙන්නෙපා. දැන් උඹට ෂුවර්ද මෙි පාර මෙඩිකල් ෆැකල්ටි සිලෙක්ටි වෙන්න පුලුවන් වෙයි කියලා. මම පැතුමිගෙන් ඇහුවෙි එක පාර මෙඩිකල් ෆැකල්ටි සිලෙක්ටි වෙන එකේ අමාරුව ගැන කලින් ඉදලම අහලා තිබුනු නිසයි.


මට ෂුවර් සාගර.. මම ගොඩ යනවා. පැතුමි ගත් කටටම කිවිවා.


හරි, එහෙනමි ලබන සතියේ රිසාල්ටිස් අවුටි වෙයිනේ. උඹ බයවෙන්නෙපා මම උඹට කැමිපස් එකේදි උදවි කරන්නමි. සමන්තීත් එහෙදි උඹට මීටි වෙන්න පුලුවන්. 


මම එහෙම කිවිවම පැතුමිගේ මුනට අමුතු එලියක් වැටුනා. 


ෂාහ්..මට ඒක දැන්නේ මතක් උනේ. 


සාගර.. යමු ගෙදරට, උඹලා ආවා විතරයි. තාමත් හිටගෙන මොනවත් බිවෙිවෙත් නැහැ. පැතුමි එකපාරටම කියාගෙන ගියා.


මගේ කකුල් දෙකත් රිදෙනවා බන් හිටන් ඉදලම. දහමි සුපුරුදු කුනු කුනුව ගාන්න පටන් ගත්තා.


පැතුමි අපි ඉක්මනට යන්නත් ඔින. එහෙම කියාගෙන මම දහමිගේ කරට අතක් දාගෙන පැතුමිගේ පිටිපස්සෙන් වැටුනා.


සාගර, එන්න මචං ඇතුලට. නංගි තේ හදනකමි මම සමන්තිට දෙන්න පොඩි ලියුමක් ලියන්නමි. කමක් නැහැ නේද? 


කිසිම අවුලක් නැහැ. අපි තේ බොනකමි උඹ මචං රවනාවක් උනත් ලියපං. දහමි පැතුමිට උත්තර බැන්දා.


දැන් උඹගේ හිතට සනීපද සාගර ?


උඹ දැක්කනේ දහමි,  පැතුමි ලොකු හිතේ අමාරුවකින් හිටියේ කියලා. ඔය ගැන කතා කරන්නෙපා මචං. මම හිත හදාගෙන ඉන්නේ. දහමි කියපු දේට මම රහසින් වගේ උත්තර දුන්නේ පැතුමිට මෙි කතාබහ ඇහුනොත් කරපු හැමදෙයක්ම වතුරේ ගියා වගේ වෙන නිසා.


අයියේ එන්න තේ බොන්න. පැතුමිගේ නංගි ඇවිත් කතා කලේ දහමි තවත් මොනවහරි කියන්න හදනකොටමයි.


හොදයි ... හොදයි අන්තිමෙදි දහමි කිවිවා.


(මතු සමිබන්ධයි)

වෙන්වුනු මතකය ඔබ.....

මතක සැමරුමි කොයිබද නැත්තේ
ඔබයි මායි ඇවිදන් ගිය නුවර අහස යට
ලංවුනු හැම මොහොතකම නුඹ කිවිවා
නැහැ වෙන් වෙන්නේ කියා අප කවදාවත්....


එදා කීව කතා බොරු කරලා අද නුඹම
යනවා හැරදා යන්නට මා සදහටම
වෙන කෙනෙකුගේ මනමාලියවී සදහටම
තනිකර දමා මා මෙි නුවර අහස යට....


නුවර වැව තවමත් ඒ වගෙමයි
සීත මල් වැහී වැටෙනවා පෙරදා වගෙමයි
එක කුඩෙි යටින් අත්පටලා යන යුවලක් දිහා බලන්
දුවනවා හිත ඒ අතීතයට යලී...!!!

අහිමිවු නුඹ- 10 වන කොටස

ඇයි සාගර ඔයා මාත් එක්ක තරහා වෙලාද? ඒ නිසාද ඔයා අපිත් එක්ක කැමිපස් එන්නේ නැහැ කියලා කියන්නේ. සමන්ති ඒ පාර අඩන්න වගේ මගෙන් දිගට හරහට ප්‍රශ්න කරන්න පටන් ගත්තා.


නැහැ..නැහැ..සමන්ති, මම කිවිවෙි මට පේරාදෙණියට සිලෙක්ටි වෙන්න පුලුවන් වෙයිද කියලා ෂුවර් නැති නිසයි. නැතුව ඔයා එක්ක තරහා වෙලා නෙමෙයි. මම පිලිතුරු බැන්දා.


හරි.. අපි දැන් ඒක අමතක කරමු, දැන් අපි දෙන්නටම ඉස්සරහට කරන්න ලොකු වැඩ කොටසක් තියෙනවා. ඔයා එහෙනමි හෙට පංතියට ඇවිත් හරි පැතුමිට ලියුම ලියන්න. නැත්නමි ගෙදරදි ලියුම ලියනවා කාට හරි අහුවුනොත් ආපහු පංති නෙමෙයි කැමිපස් ගිහිනුත් ඉවරයි, මම කියාගෙන ගියා.


අනේ අමිමෙි... මම හිතුවෙි නැහැ සාගර ඔයා අපි දෙන්නට මෙි තරමි උදවි කරන්නේ ඇයි කියලා. මටවත් කල්පනා උනේ නැති ඒවානේ ඔයා කල්පනා කරලා තියෙන්නේ.


එහෙම තමයි  සමන්ති, මම කාටහරි උදවි කරනවානමි ඒක සීයට සීයක් හරි විදිහට කරනවා. නැත්නමි ඒක නොකර ඉන්නවා. 


හරි...හරි.. මහත්තයෝ දැන් එහෙනමි අපි යමු. මම හෙට උදේන්ම එනවා. ඔයත් එනවද? සමන්ති මගෙන් ඇහුවා


මිහ්... හරි මම එහෙනමි උදේ 8 වෙනකොට පංතිය ලගට එන්නමි. යමු එහෙනමි දැන්, මම ඔයාව බස් එකට නග්ගලා යන්න ඔින වැවි රවුම ලගට. 


ඒ මොකටද වැව රවුම ලගට යන්නේ? කාට හරි සාගර මහත්තයා එන්න කිවිවද? සමන්ති මාව විහිළුවට ගත්තා


ඔිවි..ඔිවි.. දහමිට කිවිවා වැවෙි ඉන්න මාළුන්ට පොරි ටිකක් හරි කඩල ටිකක් හරි දානකමි තනි රකින්න එන්නයි කියලා.. 


මම තරහා ගිහිං ඉන්න වග තේරුනු නිසා සමන්ති තවත් මාව අවුස්සන්න හැදුවෙි නැහැ.. 


එහෙනමි සාගර මම යනවා. හෙට උදේන්ම එන්න. පරිස්සමින් යන්න. සමන්ති මගෙන් සමුඅරන් බස් එකට නැග්ගා.




වැව රවුම ලගට මම එනකොටත් දහමි ඇවිත් හිටියා. 


මචං, උඹ මොකක් හරි ප්‍රශ්නෙකද ඉන්නේ? දහමි මාව දැක්ක ගමන් ඇහුවා


ඇයි එහෙම අහන්නේ? උඹට මගේ මොකක් හරි වෙනසක් පේනවද? මම ඇහුවා


උඹ ඇවිදන් ආපු හැටි දැක්කම මට හිතුනා මොකක් හරි අවුලකින් ඉන්නවා ඇතියි කියලා. මොකද සමන්ති බැහැ කිවිවද? 


නැහැ මචං... ඒක හරි සංකිර්ණ කතාවක්.


ඉතිං තෙපර බාන්නේ නැතුව කියපන්. යමං අතන හිල්වුඩි හංදියට වාඩි වෙන්න. දහමි එහෙම කියාගෙන වැව රවුමට ටිකක් එහාට වෙන්න තියෙන හිල්වුඩි විද්‍යාලයට හැරෙන හංදියට ඉදිරිපිට තියෙන ගල් බංකුව ලගට ගියා.


සමන්තිගේ කතාව මම දහමිට සමිපුර්නයෙන්ම කිවිවෙි ඒ ගැන වෙන කාටවත් දැනගන්න තියන්නේ නැහැ කියලා පොරොන්දු කරගෙන.


දැන් මොකක්ද කරන්න කල්පනාව. කතාව අවසන් වෙනකමි අහන් හිටපු දහමි මගෙන් ඇහුවා.


මම සමන්තිට උදවි කරනවා මචං.. 


ඒ කියන්නේ, උඹ සමන්තිවයි පැතුමිවයි දෙන්නව එකතු කරන්නද කල්පනා කරන්නේ? දහමි මගෙන් ප්‍රශ්න කලා


ඔවි දහමි, මගේ ආදරය නැති උනාට කමක් නැහැ. අඩුම තරමින් මම වැඩියෙන්ම ආදරය කරන කෙනාට එයාගේ ආදරය හරි ලැබෙනවනේ....


මට තේරුමි ගන්න බැහැ මචං... කමක් නැහැ, උඹට මගෙන් කෙරෙන්න ඔින මොකක්ද?


මම හිතාගෙන ඉන්නේ අනිද්දා ගමිපල යන්න. ගිහිං පැතුමිව හමිබවෙලා කතා කරලා එන්න. උඹට පුලුවන්ද බයික් එකත් අරන් උදේ 7.30 වෙනකොට මෙතනටම එන්න. 


හරි... එන්නමි, හැබැයි පුතෝ පෙටිට්‍රල් ගහපන්. නැත්නමි ඉතිං උඹගේ සත්‍යප්‍රේමයට පිං සිද්ධ වෙන්න මගේ දඩු මොණරා නිකමි දුවන්නේ නමි  නැහැ. දහමි හැමදාම වගේ නැතිබැරිකම කියවන්න ගත්තා.


අයියෝ... නහයෙන් අඩන්නෙපා මවං, මම තෙලුත් ගහන්නමි උඹට තව කන්නත් අරන් දෙන්නමි.


එහෙනමි කමක් නැහැ.. ඔහොම දෙනවනමි ආපයට හරි යන්න එන්නමිකෝ. 


හරි දහමි, මම යනවා. අනිද්දා මිටි වෙමු එහෙනමි, බායි මචං.


බායි...බායි.. නොදකින් සුද්දා අදුන්නලා දුන්නු අළුගෙත්තුරුම වචනේ "බායි". බඩගින්නේ දුවන් ආවා කියලා ආප්පයක්වත් අරන් නොදිම පලයං... දහමි තව මොනවත් කියන්න කලින් මම ඉක්මනට එතනින් ගැලවීලා බස් හොල්ටි එක ලගට පැනගත්තා..




******************************************************


පුතා අද කොහේවත් යනවද?


පහුවදා උදේ මම පංති යන්න ලෑස්ති වෙන ගමන් ඉද්දි අමිමා කාමරේ දොර රෙද්ද මෑත් කරලා මගෙන් ඇහුවා.


ඔවි අමිමා.. අද පංති, මම යන්න ලැස්තිවෙනවා. ඇයි මොනවා හරි ගෙන්න ඔිනද?


නැහැ පුතේ, මෙි වින්ද්‍යා නංගිට ආසයිලු ටවුන් එකට යන්න.


ඉතිං අමිමා එයාට ගිහිං එන්න කියන්න.


එහෙම හරි නැහැ නේ පුතේ. අනික ගෑණු දරුවෙක්, මෙි පලාත ගැන දන්නෙත් නැහැ. අද හවසට පුතාට පුලුවන් වෙයිද මෙි ළමයව ටිකක් මාලිගාවට එහෙම එක්කන් යන්න. අමිමා මගෙන් කරපු ඉල්ලීම අහක දාන්න තරමි මගේ හිතේ හයියක් නොතිබිබ නිසාම මම එදා හවස වින්ද්‍යාව එක්කන් යන්න පොරොන්දු වෙලා පංති යන්න ගෙදරින් එලියට බැස්සා.


මම පංතියට යනකොට සමන්ති ඇවිත් හිටියා. එයා මෙිසේට ඔලුව බරකරගෙන ලියුම ලියනවා. මම එයාට කරදර කරන්න නැතිව ඔහේ බලාගෙන හිටියා.


සාගර... කොයි වෙලාවෙද ආවෙි? 


සමන්තිම මගේ ලගට ඇවිත් අහනකමි මම මොනවා කලාද කියලා හරි හැටි මතකයක් මටවත් තිබුනේ නැහැ..


දැන් ටිකක් වෙලා වෙනවා සමන්ති, ඔයා ලියුම ලියන නිසා මම කතා කලේ නැහැ.


සමන්ති හිනාවුනා..


ලියුම ලියලා ඉවරද සමන්ති? 


ඔවි, මෙන්න ලියුම. සාගර, පුලුවන්නමි මෙි පූංචි තෑග්ගත් එයාට දෙනවද? 
සමන්ති ලැජ්ජාවෙන් වගේ ඇහුවා.


අයියෝ සුලුදෙයක්, මම දෙන්නමි. කෝ පැතුමිගේ එඩිඩ්‍රස් එක. 


ඔය ලියුමි කවරේම ලියලා තියනවා. සමන්ති උත්තර බැන්දා.


එහෙනමි අනිද්දට හොද ලමයා වගේ ක්ලාස් එකට එන්න. මම පැතුමිව මිටි වෙලා උත්තරේකුත් අරන්ම එන්නමි.


තැන්ක්ස් සාගර... 


( මතුසමිබන්ධයි)

අහිමිවු නුඹ- 9 වන කොටස

                                

ජිවිතය වෙලාවකට හරිම පුදුමාකාරයි. වෙලාවකට කවදාවත් දැකලා නැති කෙනෙක්ව හිතට ලංකරලා බලාපොරොත්තු ගොඩක් හිතට දීලා ඒ වෙිගයෙන්ම ආපහු ඒ බලාපොරොත්තුව හීනයක් කරනවා.
එදා රෑ මගේ දිනපොතේ කාලෙකට පස්සේ පුංචි අකුරු පේලි දෙකක් ලියැවුනේ මමවත් නොහිතපු විදිහට. අද සමන්තී මට ආදරෙයි කියලා කිවිවා නමි මෙි දිනපොතේම ලියැවෙන්න තිබුනේ මීට වඩා වෙනස් පද පේලි ටිකක්. ඒත් එක දැන් අතීතයට අයිති තවත් එක් හීනයක් විතරයි.

රෑ වෙනකමි නින්ද ගියේ නැති නිසා උදේ මම ඇහැරෙන කොට වෙලාව 8ත් පහුවෙලා තිබිබා. අද ඉංග්‍රිසි පන්ති යන්න තිබිබ දවසක් උනත් පංතියට යනවට වඩා දහමිව මුන ගැහිලා ටිකක් වෙලා කතා කර කර ඉන්න තිබිබානමි හොදයි කියලා හිතුනු නිසා තව පැයක්වත් නිදා ගන්න හිතලා කොටිටෙි හදාගන්න කොටම කවුදෝ කාමරේ දොරට තටිටු කරන සද්දේ ඇහුනා..

නිදිගැට කඩ කඩ ගිහිං දොර අරින කොට එහා පැත්තේ හිටියේ මම බලාපොරොත්තු නොවුනු කෙනෙක්.

මොකද අනේ මෙි? මහ ලොකුවට කැන්ඩි වල තියෙන හොදම ස්කුල් එකට යන්නේ. දැන් 8ත් පහුවෙලා තාම නිදි? ගිරවියෙක් වගේ කෑ ගහගෙන ගියේ වෙන කවුරුවත් නෙමෙයි අපේ ලොකු තාත්තාගේ එකම දු සිගිත්ත වින්ද්‍යා.

කවද්ද ගොඩ බැස්සේ මෙි පැත්තට? මම නිකමි ඔිනෑවට එපාවට වගේ එයාගෙන් ඇහුවෙි ඊට කලින් මගෙන් ඇහුව එකම ප්‍රශ්නෙකටවත් උත්තරයක් නොදෙන ගමන්..

අනේ සාගර අයියා..

ඇයි මොකද? සාගර අයියා තමයි.. මම පෙරලා ඇහුවා.

න්හැ නිකං.. අපි අද උදේ ආවෙි අනේ. අමිමියි, තාත්තියි එක්ක ආවෙි. එයාලා පල්ලෙහා ඉන්නවා. මම ඉතිං ඔයා නැති නිසයි උඩට ආවෙි.

මිහ්..මොකද දැන් මෙි හදිස්සියේ නුවර ආවෙි? මම ආපහු වින්ද්‍යාට ප්‍රශ්නයක් එල්ල කලා

අපො.. ඔයා අපි ආවට අකමැතිද? ඇය මගෙන් ඇහුවෙි අඩන්න වගේ.

අනේ නැහැ.. නිකමිවත් මාස 6-7 කින් මෙි පැත්තට ආවෙි නැති නිසයි ඇහුවෙි. මම උත්තර දුන්නා

මිහ්... සාගර අයියට මම නැතුව පාළුවක් දැනුනද? ගිය පාර ඇවිත් ගියාට පස්සේ?

ඔවි අනේ... මට වමෙනටයි, පාචනේටයි ආවා. මම උත්තර දුන්නේ ඇගටපතට නොදැනෙන ගානට

ඔයා හරියට නරක් වෙලා සාගර අයියා.. මම යනවා පල්ලෙහාට. වොෂ් දාලා ඉක්මනට එන්න. ඇය එහෙම කියාගෙන මට විරිත්තලා ආපහු පල්ලෙහාට දුවන් ගියා.

අද පංති නොයා ඉන්න හිතන් හිටියත් වින්ද්‍යා ඇතුළු ලොකු තාත්තලා ගෙදර ආපු නිසා නිදහසේ ඉන්න ඉඩක් නොලැබෙන නිසා ගෙදරින් එලියට පැනගන්න ඔින කියන අදහස මගේ මොලේට ආවෙි නාන වෙලාවෙයි.

නාලා ඉවර වෙලා පංතියට යන්න වගේ පොත් ටිකත් බෑගයට දාගෙන මම හදිස්සියෙන් වගේ තරප්පු පෙල දිගේ පල්ලෙහාට එන කොට සාලේ හිටපු හැමෝගෙම ඇස් මන් දිහා බලාගෙන ඉන්න වග තේරුනේ අන්තිම පඩිය බහින කොටයි.

මං හිතුවෙි අද පුතා ක්ලාස් යන්නේ නැහැ කියලා.. අමිමා මුලින්ම කතාව පටන් ගත්තා

න්හැ අමිමා..මට ටිකක් නින්ද ගියා. ඒ උනත් දැන්ම ගියාම මට උදේ 10.30 ඉන්ටර්වල් එක වෙන කොට පංතියට යාගන්න පුලුවන්. මම එහෙම කිවිවම වින්ද්‍යගේ මුන කලු වෙලා ගියා.

මොකක්ද සාගර අයියා.. හැමදාම ඉගෙන ගන්න එකේ අදවත් ගෙදර ඉන්නකෝ.. වින්ද්‍යා හැමෝගෙම ඉස්සරහා බැගැපත්වුනා

ඉන්න පුලුවන් දවසක් නමි ඉන්නවා නංගි. අද රිවිෂන් පේපර් එකක් ඩිස්කස් කරනවා. තව ඩිප්ලෝමා එකේ විභාහයට දවස් 12 යි තියෙන්නේ. අද පාඩම අතෑරියොත් මම සුන්. වින්ද්‍යාගේ ප්‍රශ්නෙට උත්තර දිලා මම එහෙමිම අමිමා ලගට ගිහිං වැන්දා.

පිලිවෙලට ලොකු තාත්තයි, ලොකු අමිමටත් වැදලා එලියට බහින්න හදනකොටම අමිමා දොර ලගට ආවා.

පුතේ... අමිමා එහෙම කිවිව විදිහෙන්නමි මට තේරුනේ අමිමා මොනවා උනත් බැරැරෑමි දෙයක් කතා කරන්න හදනවා වගෙයි කියලා.

ඇයි අමිමා?

මෙි..ලොකු අමිමලා මාසෙකට විතර ඉන්ගලන්ඩි යනවලු. නිසල් අයියාගේ වයිෆ්ට බබා හමිබ වෙලා කියලා. ඉතිං එයාලා ගිහින් එනකමි වින්ද්‍යා දුවව අපේ ගෙදර නතර කරන්න පුලුවන්ද කියලා අහන්නයි ඇවිත් තියෙන්නේ. තාත්තා නමි අකමැත්තක් නැහැ කියලා කිවිවා. ලොකු පුතා මොකද හිතන්නේ.. අමිමා මගෙන් කවදවාත් එහෙම අහපු කෙනෙක් නෙමෙයි. අනිත් අතට මගේ නිදහසට බාධාවක් වෙයි කියලා අමිමා බය නිසා මගෙන් එහෙම ඇහුවා වෙන්නත් පුලුවන්. මොනදේ උනත්, මම අකමැති බව නොකියා අමිමා කැමතිනමි මගෙන් ගැටළුවක් නැහැ කියලා මම පාරට පැන්නා.

****************************************************************************

නුවර වැව රවුම ලගින් බස් එකෙන් බහින කොට උදේ 10 ත් වෙලා තිබුනා. ඒ එක්කම වගේ මගේ ෆොන් එක හඩතලන්න ගත්තේ කහ ඉරෙන් පාර මාරු වෙන ගමන්...

හලෝ.. සාගර...

හලෝ කවිද සමන්තීද?

ඔයා මාව අදුරගත්තද?

තව අවුරුදු දහයක් ගියත් මට ඔයාගේ කටහඩ අමතක වෙන්නේ නැහැ සමන්ති. මමවත් බලාපොරොත්තු නොවු වෙලාවක මගේ කටින් ඒ වචන පිටඋනා.

ටික වෙලාවක් යනකමි අපි දෙන්නා අතර තිබුනේ ලොකු නිහඩකමක්.

සාගර.. අපි අතර තිබුනු නිහඩකම බින්දේ සමන්තිග් හඩන්

කියන්න සමන්ති... ඔයා අද පංති එන්නේ නැද්ද?

මම මෙි එන ගමන් ඉන්නේ. තව විනාඩි 5 කින් මම පංතිය ලග සමන්ති.

මිහ්..එහෙමද?

ඇයි සමන්ති මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද? සමන්තිගේ කට හඩෙි තිබිබ අමුතුකම නිසාම මම ඇහුවා

නැහැ සාගර.. මට ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඔින.

හරි එහෙනමි ඔයා පංතියෙන් එලියට ඇවිත් කොටුගොඩැල්ල වීදිය පැත්තට එන්න. මම මගින් ඔයාව මීටි වෙන්නමි.

ඔිකේ...බායි සාගර, එහෙම කියලා සමන්ති ඇමතුම විසන්ධි කලා

විනාඩි 10ක් විතර යනකොට මට සමන්තිව මුන ගැහුනා. වෙනදට සැහැල්ලුවෙන් හිනා වෙලා ඉන්න සමන්ති අද මොකක් හරි ලොකු ප්‍රශ්නෙක පැටලීලා කියලා මට එයාගේ මුන දැක්ක ගමන්ම හිතුනා. ඒ ඇස් ලා රතු පාටට හැරිලා තිබුනේ හරියට ඊයේ රෑ ඉදලා නිදා ගත්ත නැති කෙනෙක් ගානටයී.

ඇයි සමන්ති කතා නැත්තේ...

සොරි සාගර.. මම නිසා ඔයාට අද ක්ලාස් එකත් කටි උනා නේද?

ඒකට කමක් නැහැ.. මට ධනුෂ්ක ගෙන් නෝටිස් ටික ඉල්ලගන්න පුලුවන්. ඇයි ඔයා කරදරෙන් වගේ ඉන්නේ?

මගේ ප්‍රශ්න වලට විසදුමක් නැහැ සාගර.. සමන්ති එහෙම කිවිවෙි හීනියට ඉකිබිදින ගමන්.

ඔයා පවි සමන්ති... මම එහෙම කිවිවෙි ඇත්තටම මගේ හිතේ සමන්ති ගැන උපන්න දුක නිසා.

මොනවා කරන්නද සාගර.. මෙි මගේ උරුමෙි කියලා හිතාගෙන කොයි තරමි හිත හදාගන්න හිතුවත් මට ඒක කරන්න බැහැ... එහෙම හිත හදාගන්න හදන හැම වෙලාවකම මට මගේ පැතුමිව මතක් වෙනවා.
එහෙම කියාගෙන ගිය සමන්ති අඩන්න ගත්තා...

මම කොයි තරමි සමන්ති අඩන එක නතර කරන්න ගත්තත් ඒක හරි ගියේ නැහැ. මුලු නුවර ටවුන් එක මැද මම නිකමි කරකවලා අතහැරියා වගේ හැගීමක් මගේ හිතට දැනුනා..

සමන්ති අපි යමු අර අතන තියෙන රෙස්ටුරන්ටි එකට. ලගම තිබුනු අවන්හලට සමන්තිව එක්කන් ආපු මම එයාට කැමති තරමි අඩන්න ඉඩදිලා පැත්තකට වෙලා හිටියේ මම කොයි තරමි උත්සහ කලත් ඒ අඩන එක නතර කරන්න බැරි බව තේරුමි ගියපු නිසයි.

සමාවෙන්න සාගර.. විනාඩි ගානක් අඩපු සමන්ති කදුලු අතරින් කටහඩ අවදි කලා.

ඔිකට සමාවෙන්න කියන්න ඔින නැහැ සමන්තී. ආදරය කියන දේ හිතට ආවම අපිට ඔය වගේ දේවල් විදින්න වෙනවා. ඔයා හිත හයිය කර ගන්න, මම ඔයාට උදවි කරන්නමි.

ඒ කොහොමද? සමන්ති මගෙන් ඇහුවා

මම පැතුමිට මෙඩිකල් ෆැකල්ටි එකට යන්න උදවි කරන්නමි. එයා ඉගෙන ගෙන ඉවර වෙලා කැමිපස් එකෙන් අවුටි වෙනකමි ඔක්කෝම වියදමි මම බලාගන්නමි. ඔයත් විභාගේ පාස් උනාම දෙන්නටම පේරාදෙණිය කැමිපස් එකේදි මිටි වෙන්න පුලුවන්. මම දිගටම කියාගෙන ගියා

පුදුමයෙන් වගේ අහන් හිටපු සමන්ති වචනයක්වත් කිවිවෙි නැහැ.

ඔයා හිතනවා ඇති මම ඔයාට බොරු කරනවා කියලා. නැහැ සමන්ති මම එහෙම කරනවා නෙමෙයි. මම අද ඔයාව මීටි වෙන්න ආවෙි පැතුමිගේ ගෙදර එඩිඩ්‍රස් එක ඉල්ලන් යන්න. මම හෙට නැත්නමි අනිද්දා ගමිපල යනවා. එහේ ගිහිං පැතුමිව මුනගැහිලා මෙි ගැන කතා කරන් එන්නමි. එයාට දෙන්න ලියුමක් හරි වෙන මොනවා හරි දෙයක් තියෙනවානමි මට හෙට පංතියේදි දෙන්න. මම ඒක ගිහිං දෙන්නමි.

මම සමන්තිගේ මුන දිහා බලාගෙන කිවිවම එයා හිතුවා මම තවත් එයාව සනසන්නවත්, බොරුවක් කරනවා නෙමෙයි කියලා.

අනේ ඔය ඇත්තමද සාගර... සමන්ති සතුටින් ඇහුවා

ඔිවි.. ඔයාට සැකනමි, මම එයාගෙන් ඔයාගේ ලියුමට උත්තරේකුත් ලියාගෙනම එන්නමි.

අනේ තැන්ක්ස් සාගර.. මම හිතුවා ඔයා මට විහිළු කරනවා කියලා. අනේ අපි තුන්දෙනාටම පේරාදෙණිය කැමිපස් එකට එන්න ලැබුනොත් හොදයි නේද සාගර.. සමන්ති සතුටින් කියාගෙන ගියා..

බලමු සමන්ති.. අපි තුන්දෙනාට බැරි වෙයි. ඒ උනාට ඔය දෙන්නට පේරාදෙණියට එන්න පුලුවන්.
මම එහෙම කිවිවම සමන්ති පුදුම වෙලා මන් දිහා බලාගෙන හිටියා..

(මතු සමිබන්ධයි)

නික්ම ගියත් ඔබ.....

" ලියලා තියෙන ටික කියවන්න හරි අමාරුයි. අකුරු ටිකක් ලොකු කලොත් වයසක අපිට කියවන්න ලේසියි" බිලොග්කරණයට අත්පොත් තිබිබ මගේ කුළුදුල් නිර්මාණය කියවලා කමෙන්ටුවක් පලකරපු ඔබා මාමා කවුරුත් කියන්න වගේ හැමදාම ඇවිත් ඒ ලියුව පුද්ගලයාගේ හිතට ශක්තියක් වුනා.

ඔබා මාමා ගැන මම මුලින්ම දැනගත්තේ අහමිබෙන් " අන්තිම පේලියේ" ලියලා තිබිබ කතාවකින්. එදා ඉදලා මම ඔබා මාමාගේ රසිකයෙක් උනා. බිලොග් එකක් ලියන්න කවදාවත් හිතුවෙි නැති මම ඒ ආසාව ඇති කරන්න ඔබා මාමා නිහඩ උපකාරයක් උනා.

මම යුද්දේ ගැන ලියද්දි සමහර දවස්වලට ඔබා මාමා ඒ ලිපිවලට කොමෙන්ටුවක් දාලා යන්නේ වැරද්දක්, අඩුපාඩුවක් තියේනමි එක ගැනත් අවධානය යොමු කරවලයි. ඉතිං ඔබා මාමෙි ඔයා දැන් අපි ලියන දේවල් කියවන්න එන්නේ නැති උනාට තරහක් නැහැ. මොකද ඔබා මාමා අපි අතරේ හැමදාම ඉන්න නිසා.

මෙි ලෝකයේ හතරදිග් භාගයේ ඉදලා බිලොග්කරණයේ යෙදෙන හැමෝම අද ඔබා මාමා වෙනුවෙන් දුක් වෙන්නේ ඒ ඔයා අපිට ඒතරමිම වටින කෙනෙක් නිසයි. ඔබා මාමෙි ඔයා අපි ලග නැති අඩුව හැමදාම අපේ හිත්වල තියේවි.

සොදුරු මිනිසාණනී ඔබට මොක්සුව.....!!!